Σκυφτός πάνω απ' της ύπαρξης τον πάτο
τυφλός ανίερος ανθρωπάκος
εσένα ψηλαφίζω ω θεά πικρή των αθανάτων
Εσύ αφύσικα ψυχρή και φίνα λεία
αλήθεια απόλυτα γυμνή
μικρή αδερφή της ηδονής κομψή Μελαγχολία
Κρυφή της φύσης αιώνια χορηγός
πιστή εχθρός των αδυνάτων
όμως δική μου λύτρωση κι άριστος ουρανός
Σαν σύντροφος σε λάτρευα στα χιόνια
γλυκό νέκταρ θανάτου
σπονδές, σφαχτάρια όλα μου τα χρόνια
Εσύ για πάντα χθόνια
βασίλισσα σ' ανήκουστο παλάτι
πανέμορφη αιώνια
Ολύμπια ιέρεια της δύσης του εφιάλτη
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment