Φίδι αετός και άνθρωπος
σε μιαν αυγή δεμένα
Νέκταρ αλήθειας καρπός άκοπος
δαρμός και ηδονή στην πένα
Σίδηρος κοχλάζων πια ο οιωνός
καταιγίδας μυαλά διαλεγμένα
Άνεμος καθάριος, των νεκρών
θερίζει φρούτα σαπισμένα
Πετούμενες γυαλίζουν οι ακτίνες
του μέγα μεσημεριού
Αντιφεγγίζουν τη μεγάλη
τάφου σκαλισμένη πέτρα,
επάνω νικητήριες του ευγενή ασπίδες
του μέγα δολοφόνου κριαριού
Γελώντας κυνικά και πάλι
ηχούν θεϊκών επιταφίων μέτρα
Γέφυρα στερνή ενώνει δυο πατρίδες
σήμερα και αύριο ανθρώπου φυσικού
Ας είναι ανυπέρβλητα σωστά
ωμά λουσμένα με ανθρωπιάς το αίμα
αιώνες θα μαρτυρούν κρυμμένα
τυχαία πως ειπώθηκαν νωρίς
γι' αυτό και παρεξηγημένα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment