ΕΡΩΤΑΣ

Εσύ πανούργα κι άμοιρη γυνή
την εποχή πριν από τους τιτάνες
σκαρφίστηκες θεό να φέρεις εις την γη
τον Έρωτα, τον στόλισες παιάνες

Η δύναμή σου ήθελε τροφή
κι εσύ θήρευσες αμβροσία
δεν είδες όμως την απότομη στροφή
που 'τρεφε τη δική σου αιχμαλωσία

Τώρα θρηνείς με δάκρυα θηλυκά
και λησμονείς εσύ τη μήτρα του υιού σου
η ίδια πρόσθεσες και πάλι τα δεσμά
φιγούρα τραγική του παιδικού μυαλού σου