Για δες καλέ μου θρήνε
σαν κάποιος σε καλεί
θαρρώ πως πλέον ακούω
μια πρόσχαρη φωνή
θα έδεσε το μαράζι
θα φτασε η εποχή
που φως η φύση βγάζει,
στέρεψαν οι καημοί,
μα σ΄όλα λύση δόθηκε;
εν οφθαλμού ριπή;
με κόπο το στομάχι
στρώνει τέτοια τροφή.
Ας κάνουμε υποχώρηση
έστω για μια στιγμή
κι ας χτίσω μες τα μάτια
μου καινούρια οπτική
μα σαν καλοαντικρύσω
βλέπω με προσοχή
μια φάρα αξιολύπητη
κι ατέλειωτα ρηχή
που δίχως λόγο άξιο
και μ' άρρωστη αφορμή
πάλι τη ζωηρέψανε
άψυχοι κι ανάπηροι.. πανηγυρισμοί
Thursday, March 13, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment