Κάθε πρωί, κάθε βραδιά
θρηνώντας χτίζω κύμα
πίνοντας όνειρα παλιά.
Τι κρίμα να 'ρθω στη ζωή
Τι κρίμα
Κι όταν μιλώ σ' όλους αυτούς
που δε μπορούν να κάνουν βήμα
τους βλέπω σ' όλα τους μικρούς
Τι κρίμα, δεν κατανοούν
Τι κρίμα
Κι όλους εσάς που εξαπατώ
μέσ' απ΄αυτό το μνήμα
και σάτυρος συχνά γελώ
που με θαρρείτε ζωντανό
Τι κρίμα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment