Όλα μιλάνε στην απόλυτη ησυχία
ακούς φωνές αγωνιούσες και πηχτές
μέσα στην κέρινη σιωπή όλα είναι λεία
όλα αναλύονται σε αυστηρές γραμμές
Υπάρχουν τόσες άγνωστες φωνές
που ωριμάζουνε κρυμμένες μες τους τοίχους
καθώς ζυμώθηκαν βγαίνουν πριονωτές
ψέλνοντας όλες τους επιθανάτιους ήχους
Ακούει το ξύλο σαν μιλάει το γυαλί
το φως κραυγάζει όλα κοντά του να 'ρθουν
και τα υφάσματα ρουφάνε τη φωνή
που μες τα χρώματα μετά επισυνάπτουν
Όμως στη μαύρη τη σιωπή ως πιο σωστό
ο εαυτός σου έρχεται, κουτσαίνει από τη λήθη
επίσημα συστήνεται στο σώμα αφεντικό
και για διάλογο ορθό εσένα πάντα πείθει
Monday, August 18, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment