Κηδεύουμε απόψε στις εννιά
τον ύστερο αδερφό μου Φόβο
δεν έζησε πολύ μα τράφηκε σωστά
κι ήταν τόσο τρανός μι' ανάσα πριν πεθάνει...
Μαζί περάσαμε πολλά
στην πρωινή μου νιότη
Μαζί πηγαίναμε σχολειό
Μαζί στις πρώτες γνώσεις
Μονάχα όταν έπαιζα αυτός
αλάργα αποτραβιώταν
Υπήρξε διακριτικός, δίπλα μου τον ξεχνούσα
παρ' όλ' αυτά όμως δυνατός
Πολλές φορές τον αδικούσα
διότι υπήρξε εντέλει προστατευτικός
Όμως σαν πέρναγε ο καιρός
στα ενήλικα μου χρόνια
τον βρήκε γήρας
Έγινε ολίγων ενοχλητικός
κι όλο πιο λίγο του μιλούσα
Μαράζι το 'χω τώρα πια
καθώς το μάρμαρο του βλέπω
θαρρώ πως φταίω κι εγώ
γι' αυτόν τον πρόωρο χαμό του
καθώς σιχάθηκα να ζω
περιφερόμενος παντού με τον σταυρό του
Monday, August 18, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment