ΚΩΜΩΔΙΑ

Σε βλέπω κάθε πρόστυχη αυγή
ορθώνεσαι και στέκεις μέσα σ' όλα
στα κύτταρα ανθρώπων ατυχών
ακμάζεις μες σε δέντρα φυλλοβόλα

ν' αρπάζεις τη στιγμή απ' τα μαλλιά
να γίνεσαι βασίλισσα των πάντων
να χτίζεις της συνείδησης σκαλιά
διαβαίνοντας με βήματα ελεφάντων

Σε βρίσκω εις εμένα εξ' αρχής
αιώνια και θεία Κωμωδία
απόρροια εσύ της παρακμής
καλούμενη επίσης Αληθεία