ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Ξαπόστασα έν' απόβραδο λειψό
στο μαυροκόκκινο πεδίο των μαχών μου
ελπίζοντας σε μάταιη θεά
ανήθικη δοκός επιδιώξεών μου
ακροβατώντας χωρίς υπόστεγο πλεκτό
στην τερατόμορφη κραυγή των γειτονιών μου
μια κοινωνία δίχως φτερά
φυγόδικος στην άκρη των μαλλιών μου
χαμόγελο για τους νεκρούς καθ' όλα υπαρκτό

Χρειάζεται να καταστώ πιο αιματηρός
παράφρων χασάπης του καλού και του κακού
πανέμορφα μοιραίος
υπερευέληκτος χορευτής στο βλέμμα του γκρεμού
προσκυνητής της ματαιότητας του μετρίου
απρόσκλητα φυγαδευμένος στο κύμα του σεισμού
περήφανα χυδαίος
στο μεταξένιο οχετό του ανθρώπινου μυαλού
πεθαίνωντας με κάθε εξημέρωση θηρίου