Μες τον συρφετό των άστρων
Ένα πείραμα χωλαινει
Δίχως νόημα παχαίνει
Κατακλείδα αρχαίων κάστρων
Αιματοβαμμένοι θρήσκοι λόφοι
Στα παιγνία εξουσίας
Δολοφόνοι της ουσίας
Χρήμα μόνο κι Άγιοι στόμφοι
Βρέχει ο τόπος εργαλεία
Σαν ο χιμπατζής καγχάζει
Χάλασε όλα τα σχολεία
Δες τη φύση που βιάζει
Φτιάχνει δαίμονες θεούς και τρόπους
Με περίσσια αλαζονεία
Αναιδέστατη μανία
Ωδή στον πόλεμο που μοιράζει τόπους
Επιστήμη και φιλία έκλαιγε το σταυροδρόμι
Το προσπέρασε τυφλά
Ήθελε ανταγωνιστικά
Να κυλούνε του πολιτισμού οι δρόμοι
Μα ποιος νοιάζεται στο σύμπαν
Για ανθρώπινη ευτυχία
Ψεύτικοι θεοί στο είπαν
Μια ασήμαντη της γης αποτυχία
