ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΔΕΙΟΙ

Άδειοι μ' ελαφρύ κεφάλι
ανοικτοί, φρικτά κενοί
απόμακροι στη μουσική
ποζάρουν σαν άδεια φιάλη

Κομμάτια λευκά του αφρού
έρμαια του κάθε ανέμου
καπνός σακατεμένου τρένου
νεκρά φυτά του αγρού

Ψεύτικο τ' αμπαλάζ της σάρκας
ψημένο στην ανία της ζωής
πανωφόρι ανύπαρκτης ψυχής
μπάλωμα στην τρύπα κάθε βάρκας

Ανίκανοι για κάθε τελετή
υπάλληλοι δακρύβρεχτου γραφείου
σωριάζονται στην άκρη του κτιρίου
για σύνταξη να πάρουν μι' αρετή