Σταθήκαν οι ανέμοι στη σειρά
και έπαυσε ο αιώνιος χορός μου
ανέγνωσαν σελίδα εκ του φωτός μου
και όλα εμφανισθήκαν νοητά
Ανεύθυνα τα χρόνια κυλούσαν νευρικά
και σαν τυφλός ανάμεσα σε τοίχους
παρέα με αθώους τυμβωρύχους
ανέπνεα αέρια φονικά
Αναίρεσαν τους πόλους της ζωής μου
και βρόντηξα μ' απαίσια ουρλιαχτά
τι μ' άφησαν με μάτια ανοιχτά
στις μάταιες πληγές της ύπαρξής μου;
Οι δύο ερωμένες μου πετάξαν μακριά
μ' αφήσαν, Ευτυχία, Δυστυχία
κι αισθάνομαι καινούρια ευφορία
μαζί μου ν' ασχολείται, απ' όρη να βαστά
Thursday, March 13, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment