Στο σπίτι μου ενίοτε οσμές
Μέσα από τη φύση λαμπυρίζουν
Εμπόδιο όμως στέκουν οι οπές
Τσιμέντου και ασφάλτου που αφριζουν
Στο σπίτι μου αρέσει ο ουρανός
Το άσπρο και γαλάζιο τραγουδάει
Τα σίδερα κι ο ήχος αμαξιών
Τον σώπασαν και πια παραμιλαει
Το σπίτι μου χτισμένο στο βουνό
Διψάει για τα ιερά του δέντρα
Ενάντια στο πράσινο το γρι
Κατέβασε την ατσαλένια τέντα
Μαραθηκε στο σπίτι μου η ψυχή
Στερούμενη τον άγιο μας ήλιο
Αφού με τις ταράτσες παρακει
Μι' ανεαη σκιά μ' έκανε φίλο
Τη θάλασσα θα ήθελα να δω
Περήφανη τα κύματα ν' ανθίζει
Αντί όμως γι' αυτό θα τυφλωθω
Καπνός το καυσαέριο ξυρίζει
Και μέσα στα κουτιά πενθούν ψυχές
Ως φέρετρα ανοιχτά στην ίδια μοίρα
Μια μάζα φάτσες ζωντανές νεκρές
Επέλεξαν την ύπαρξη ν' αφήσουν χήρα
