ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ

 Στο σπίτι μου ενίοτε οσμές 

Μέσα από τη φύση λαμπυρίζουν 

Εμπόδιο όμως στέκουν οι οπές 

Τσιμέντου και ασφάλτου που αφριζουν 

Στο σπίτι μου αρέσει ο ουρανός 

Το άσπρο και γαλάζιο τραγουδάει 

Τα σίδερα κι ο ήχος αμαξιών 

Τον σώπασαν και πια παραμιλαει 

Το σπίτι μου χτισμένο στο βουνό 

Διψάει για τα ιερά του δέντρα 

Ενάντια στο πράσινο το γρι 

Κατέβασε την ατσαλένια τέντα 

Μαραθηκε στο σπίτι μου η ψυχή 

Στερούμενη τον άγιο μας ήλιο 

Αφού με τις ταράτσες παρακει 

Μι' αέναη σκιά μ' έκανε φίλο 

Τη θάλασσα θα ήθελα να δω 

Περήφανη τα κύματα ν' ανθίζει 

Αντί όμως γι' αυτό θα τυφλωθω 

Καπνός το καυσαέριο ξυρίζει 

Και μέσα στα κουτιά πενθούν ψυχές 

Ως φέρετρα ανοιχτά στην ίδια μοίρα 

Μια μάζα φάτσες ζωντανές νεκρές 

Επέλεξαν την ύπαρξη ν' αφήσουν χήρα

SMALL LOSSES

 

Several small losses
In life's moral courage
Non existence's bosses
Fleeing moment's marriage

One love, one parent
A pet or a dream
A hopelessness apparent
And chaos from a scream

Coming close just like wounds
Slowly silently and sneaky
Eating away hapiness roots
Throw them away not being picky

What else is to exist
Than having pain inside your heart
So much in vain just to resist
All of your years fire and dust

ΜΙΚΡΕΣ ΦΘΟΡΕΣ

 

Μικρές φθορές απώλειας
Στο σθένος της ζωής
Ανυπαρξίας αιώνιας
Στιγμές θα θυμηθείς

Μία αγάπη, ένας γονιός
Ένα ζωάκι κι ένα όνειρο
Μία ελπίδα σβήνει στο φως
Είναι το χάος το κουτοπονηρο

Έτσι σιμωνουνε σαν τις πληγές
Ύπουλα αθωρυβα διακριτικά
Την ευτυχία που χες εχθές
Πέτα την σήμερα στα ανοιχτά

Κι όμως τι άλλο ύπαρξη να ναι
Παρα το σύντομο πόνο μες την καρδιά
Μάταιη αντίσταση χρόνια που πάνε
Σκόνη στο άπειρο και τη φωτιά

UNIVERSE

All the heavens being whipped
By the tentacles of stars
They are proudly getting skipped
By the planetary marsh

All the matter deconstructed
Just to feed our human lectures
Huge gravity portal punctured
With surrealistic structures

Before the light spectrum invention
Without any basic presence
All the dimensions blind convention
All life without an essence

With relative time above
And space surely unstable
With the void fall in love
And a dark start enable

Just erase the before
And eliminate the after
Kill the miracle galore
Thus destroying the big altar

Seems to me like the last hole
God deception can hide into
Losing the huge zero's soul
Our abyss has got to hint to

Thanks to our little knowledge
That takes all the light across
Science being at the edge
Breaking your indecent cross

ΣΥΜΠΑΝ

 Μαστιγωνουν τα ουράνια 

Τα πλοκάμια των αστέρων 

Αψηφούν με υπερηφάνεια 

Τους πλανήτες των αιθέρων 

Η αποδόμηση της ύλης 

Σαν τροφή πνευματική 

Η βαρύτητα μιας πύλης 

Με δομή σουρεαλιστικη

Πριν το φάσμα του φωτός 

Των δομών η απουσία 

Διαστάσεις των τυφλών 

Δίνουν στη ζωή ουσία 

Με το χρόνο σχετικό 

Και το χώρο ασταθή 

Ερωτευσου το κενό 

Και την ύποπτη αρχή 

Η καταργησις του πριν

Συν το φόνο του μετά 

Θα εκτελέσουν το αμήν 

Και τα θαύματα τα αισχρά 

Μοιάζει τελευταία τρύπα 

Της απάτης του Θεού 

Σαν του μηδενός την ήττα 

Σαν τη βάση του βυθού 

Χάριν στη μικρή μας γνώση 

Θα γυρίσει εκεί το φως 

Επιστήμη να πιστώσει 

Για να σπάσει ο σταυρός